Artikelen |
Ondertussen mag hij zichzelf wel een bekendheid in de zorgsector noemen: Teun Toebes. Op 21-jarige leeftijd begon letterlijk zijn “reis tussen de dementerenden” toen hij vrijwillig ging wonen op de gesloten afdeling van een verpleeghuis met dementerende hoogbejaarden. Zijn missie? Een betere wereld creëren voor mensen met dementie. Hij schreef al eerder een boek en heeft nu, in samenwerking met zijn goede vriend en filmmaker Jonathan de Jong, een indringende documentaire uitgebracht: Human Forever.
Toebes is een 24-jarige gepassioneerde zorgvernieuwer, heeft zijn master Zorgethiek en Beleid behaald en noemt zichzelf tegenwoordig ‘humanitair activist’. Hij is kerngezond, maar woont toch op de gesloten afdeling van een verpleeghuis. Waarom? “Omdat het mijn missie is om de wereld voor mensen met dementie mooier en inclusiever te maken.” Samen met De Jong reisde hij ruim drie jaar lang over de wereld om met eigen ogen te zien hoe de verschillende culturen omgaan met dementie. Niet om te oordelen, maar juist om er wijzer van te worden.
De mannen bezochten dementerende ouderen in onder meer Moldavië, Denemarken, Zuid-Afrika en Zuid-Korea en legden dit op een prachtige manier vast. Toebes maakt op een hele natuurlijke en pure manier contact met de mensen. In de documentaire is te zijn dat hij dichtbij ze kruipt, hun handen vasthoudt, persoonlijke vragen stelt en vooral goed naar ze luistert. Door de connectie die hij met ze maakt, vertrouwen de ouderen Toebes en durven ze eerlijk te zijn: “Ik ben hier lang zat geweest. Ik ben niet meer van enig nut”, aldus een vrouw van 96 jaar.
De film is confronterend, maar vertelt het eerlijke verhaal van dementie. Zo start de documentaire met een duidelijk statement: “Er zijn nu 55 miljoen mensen met dementie in de wereld. In 2050 zijn dat er 139 miljoen. De kans dat deze film ook over jouw toekomst gaat is 1 op 5.” Volgens De Jong en Toebes heeft Nederland een goed zorgstelsel, maar ze benadrukken wel dat mensen met dementie méér zijn dan een patiënt. Nederland is overgeorganiseerd en individualistisch en gemeenschapszin en zorg voor elkaar zijn nagenoeg verdwenen: “Kwaliteit van zorg is bij ons het hoogste doel, niet de kwaliteit van leven”, aldus Toebes.
En dat, terwijl mensen met dementie tot het einde van hun leven een rijk innerlijk bestaan hebben. In Kaapstad treft Toebes een dankbare vrouw: “Ik ben de gelukkige, ik mág voor mijn ouders zorgen.” En dat sluit nauw aan bij de boodschap van Human Forever, want volgens de mannen is nabijheid de oplossing. “Alleen als wij anders naar mensen met dementie gaan kijken zal de toekomst kunnen veranderen, alleen dan kan het inktzwarte stigma plaatsmaken voor hoop. Blijf in een mens altijd de mens zien.”
Auteur: redactie
|
Nieuws
|
Artikelen
|